Na śmierć i życie

Nadchodzące wybory rozpalają emocje w Polsce, co jest zrozumiałe i oczywiste, bo przecież "najbliższa ciału koszula". Gdy rozpoczynała się polska prezydencja, to bezprecedensowo głupi atak polskiego europosła Ziobry na polskiego premiera również wzbudził w naszym kraju większe emocje niż wypowiedź Nigela Farage'a. Z jednej strony nic w tym dziwnego, jednak z drugiej - dzieją się rzeczy znacznie ważniejsze, o których nawet polityczni "specjaliści" z mediów nie mówią wcale.
Czy pamiętasz - drogi czytelniku - sytuację sprzed trzech lat. gdy nagle złotówka zaczęła tracić wartość w stosunku do unijnej waluty? Amerykańskie instytucje finansowe orzekły wówczas, że Polska jest w stanie najgorszego kryzysu od lat i polska waluta, polskie obligacje i w ogóle cała Polska nie jest warta żadnego zainteresowania, a polskie inwestycje to samobójstwo. W owych kasandrycznych zapowiedziach liderem był znany bank inwestycyjny JP Morgan. Polski premier podczas jednej z konferencji prasowych poinformował, że rząd podejmie interwencję walutową, jeśli cena euro przekroczy pięć złotych. Wprawiło to w radosne zdumienie opozycję z PiS na czele, bo któż ogłasza takie rzeczy publicznie? Sedno sprawy polegało jednak na tym, że amerykańskie banki grające na spadek polskiej waluty zostały oszukane, interwencja polskiego rządu już zaczynała przynosić efekty, podczas gdy premier udawał, że jest ona dopiero przewidywana.
Wtedy jednak był to dość lokalny atak na złotówkę, polska sytuacja był jednak dość stabilna, a amerykańskie instytucje finansowe rozpaczliwie próbowały ratować się przed bankructwem. Dziś mamy sytuację zgoła inną. Atakowana jest wspólna unijna waluta, a z drugiej strony atakowane są gospodarczo poszczególne kraje. Zaczęło się od Grecji, potem Irlandia, następnie Portugalia, a ostatnio okazać się miało, że w fatalnym stanie gospodarczym są Włochy.
Tak naprawdę od czasu kryzysu amerykańskiego w 2008 roku USA rozpaczliwie usiłują ratować pozycję dolara jako światowej waluty. Gospodarka amerykańska dalej pogrąża się, a pozycja dolara słabnie. Silna Europa ze wspólną walutą do której miliony firm mają zaufanie, to dla Amerykanów wizja jak z horroru Wesa Cravena. Najlepsze, co mogłoby się wydarzyć dla USA, to rozpad Unii lub przynajmniej zdemontowanie podstaw wspólnoty gospodarczej. Wówczas łatwo byłby zaatakować każdy europejski kraj po kolei, wywołać w nim kryzys, doprowadzić do bankructwa, a na koniec wymyślić nowy "plan Marshalla".
Niestety tendencje separatystyczne wśród krajów unijnych istnieją i są dość silne. Udowodnił to nie tylko angielski eurosceptyk Nigel Farage, ale też eurodeputowany z Holandii Barry Madlener, który wręcz za wszystkie niepowodzenia swojego kraju w ostatnich latach obwinił Polaków. Jeśli wygrają w Europie takie doraźne i krótkowzroczne postawy, to po Grecji, Irlandii czy Portugalii przyjdzie jeszcze kolej na Hiszpanię i Belgię, a potem być może i najsilniejsze kraje europejskie, jeśli będą same i bez wsparcia. Tak naprawdę bowiem to nie jest żadna gra interesów ekonomicznych, tylko wojna na śmierć i życie o przetrwanie. Naszym atutem jest jedna Europa, jeśli to zniszczymy, amerykańskie banki połamią nas jak cienkie patyczki, każdy z osobna i po kolei.