Gdy wieje wiatr historii, ludziom jak pięknym ptakom
rosną skrzydła, natomiast trzęsą się portki pętakom.
Tak. Wiem. Gałczyński napisał to pod koniec epoki stalinizmu. Bóg jeden wie, czy na fali schodzącej, czy wschodzącej. On, szalony poeta bez odpowiedzialności poza odpowiedzialnością za słowo, będąc przed wojną wyrobnikiem w pisemkach oenerowskiej dziczy, po wojnie w pismach dziczy stalinowskiej, biedny, wiecznie pijany anioł swojej sprzedajnej boskiej muzy mimo to – skażony był niestety niezmywalnym piętnem geniuszu. Zatem nawet w „produkcyjniakach” mimowolnie tworzył prawdę. Jak w tym wierszyku.
Nadszedł ten czas. Trzęsą się portki pętakom, puchną konta dziwk...
Jakie to jednak jest smutne, że ludzie w swej masie są aż tak bardzo nieskomplikowani.
Są takie dość tajemnicze dziedziny, tajemnicze z racji używanego zestawu pojęć i hermetycznego języka, które od razu przywodzą na myśl zaawansowaną wiedzę, przemyślność, krąg wtajemniczeń i tryumf profesjonalizmu nad improwizacją.
Propaganda, socjotechnika, target, przekaz podprogowy, grupa docelowa i takie inne ble, ble – a kiedy się bliżej przyjrzeć… no właśnie. Za tym całym, bogatym zestawem technokratycznego podejścia do manipulacji kryje się ostatecznie parę dość prostych prawd ubranych w naukowo i dostojnie brzmiące formułki. I tak, niespodziewanie, choć z początku mieliśmy wizję sterylnego p...
Bardzo łatwo śmiać się z tych głupich ruskich. O, jakże łatwo i przyjemnie! Co za matoły, co za ciemne mużyki, co za czerń plugawa: mnożą się po Internetach obrazki, jak wybijają koło sedesu dziury, żeby srać koło porcelanowego cudu, którego przeznaczenia nie znają…
Wszystko racja, wszystko prawda, aliści śmiech co nieco na wargach zamiera, kiedy zdać sobie sprawę, że wielu rodaków to ludzie w swej prostocie niemal tacy sami… I cóż, że znają sedes? Ot, osiągnięcie! Ale w wyborach politycznych, w prostym pomyślunku, w rachunku zysków i strat, w podatności na najbardziej cepem tłuczoną do łbów propagandę – takie same Waniusze i Igory Gorycznyje…
Powiecie, że przesadzam.
Tak?
...
O dumny Narodzie husarii pod Wiedniem, szarży somossieryjskiej i Jadwigi, sanitariuszki z Powstania Warszawskiego oddział w Starachowicach. Oto wstałeś z kolan, dumnie uniosłeś chmurną brew, trzasnąłeś pięścią w stół i zatrząsłeś skostniałym; zmurszałym do cna gruntem geopolityki! Zadrżały w lęku oblicza wrażej niemieckiej Hakaty, jak donosi TVP; dławią się w strachu przed nowonarodzoną przed ośmiu laty potęgą zboczone Francuzy, jak donosi publiczne radio; a jęk zazdrości o potęgę przetacza się od Władywostoku po Lizbonę, jak donosi prasa ze stoiska prezesa Obajtka. Oto waleczny naród Lechitów Kaczyńskich sięga wreszcie po należne mu po Chrystusie miejsce: po centralne mie...
Mam taką prywatną prośbę. Wiem, sprawa śliska, takie czasy: zaraz może być sprawa o molestowanie, próbę gwałtu, takie tam. Co innego jak się to nazwie seksworkerstwem, a nie kurestwem, ale spróbuję po staremu: niechże mnie ktoś uszczypnie. Strzeli w zgrabny poślad. Walnie z bańki.
Może się naprostuję, bo na razie nie rozumiem.
Nadeszła prawa i sprawiedliwa partia. W odróżnieniu od byłych złogów komunizmu najprawsza i najsprawiedliwsza.
Sprawy sądowe trwają trzy razy dłużej. Prokuratorzy są na wezwanie ministra. Dług publiczny, który w ćwierć wieku rósł sobie do biliona złotych, w siedem ostatnich lat urósł o kolejne pół biliona. Ale w zasadzie to nieprawda, bo szef NIK-u, przypadkowo sk...
Skąd się ci ludzie biorą? Nie no, serio, jak tak człowiek popatrzy, oczy poprzeciera ze zdumienia, dokona pobieżnego rachunku prawdopodobieństwa – to nadal mu nie sztymuje i „Drosselklapa ryksztosuje”.
Są rzecz jasna wyjaśnienia systemowe, jest głębsze spojrzenie na fenomen, można się pokusić o jakiś wzór, nakreślenie zasady, pokazanie procesów – dzięki którym miernota obrasta w pióra, które potem przypala sobie na świeczniku, na którym ją osadzono.
„– Milczeć – wrzasnął Ponimirski i jego blada twarzyczka chorowitego dziecka zrobiła się czerwona z wściekłości. – Milczeć! Sapristi! Z was się śmieję! Z was! Elita! Cha, cha, cha… Otóż oświadczam wam, że wasz mąż stanu, wasz Cincinnatus, wa...
„H o t e l P a c i f i c
Szanowny Panie Redaktorze! Ledwo zdążyłem się przebrać, a już zauważyłem, że Edwarda Leara „Księga nonsensu" jest tu całkowicie wyczerpana i cała Ameryka od Bostonu do Buenos Aires czyta zamiast tego „Historię Polski" Adama Nowickiego i zaśmiewa się do łez. Dlaczego? Objaśnił mnie w tym względzie portier Hotelu Pacific:
— Widzi pan, panie Superowski, to jest tak: Od setek lat budujemy i budujemy. Do pewnego stopnia nuda. Żadnych cudów nad Missisipi. Żadnej misji dziejowej. Po prostu chcemy być pożyteczni dla siebie i dla świata. Trzeźwa kalkulacja i uporczywa praca. Drogi jest czas. Prawdziwie męskich cnót
mamy tyle, że aż nudno. A u was — tu portierowi zaiskrzy...
