Więcej, bo nie tylko na tematy polityczne, a nawet dla dzieci (jakby dorośli też nimi poniekąd nie byli:) ) – zaglądajcie na stronasimona.wordpress.com





Szanowna Pani Jando, tak, jak Panią cenię,
To dali jednak z Panią tanie przedstawienie;
Upraszam o ostrożność, bodaj do kwadratu,
By nie tłamsił buciorem „gniew proletariatu”.
Nowym bolszewikom brak w podłości granic,
Dla nich ludzie kultury zawsze „podejrzani”;
Tuszę w psychiczną odporność na ciemnych pieniaczy
I że mi Pani rysunek powyżej wybaczy…


Dziś śpiewa nam orkiestra honvedów, na melodię czardasza!
Od ucha!
Grają żywo i powabnie. Chodzą opłotkami słuchy, że Orban w rodzinnej wsi poza stadionem wybuduje też operę.
Elyen Orban!...

Och, witamy w odcinku (z musu lenistwa autora) noworocznym!
A więc, po pierwsze poważnie.
Są ważne sprawy. Klimat, polityka i kwestia znaczenia tęczy.
Ale ja ci życzę czytelniku tylko tej jednej ważnej sprawy: bądźże szczęśliwy.
Imperia upadają. Szefowie, to smuga na papierze toaletowym. Wieczne życie będzie, albo go nie będzie.
Bądźmy zatem szczęśliwi - teraz.

Stało się. Ten miałki i nijaki materiał będzie pochodnią rozgraniczającą lata szczęścia i prosperity,
I nawet Marylka Rodowicz nie dała się zaprosić. Rozchwytywana jest.
Nic to. Odkujemy się. Albowiem rzesza ludzi zawiedzionych i wkurzonych na przeciętną inteligencję gatunku „homo sapiens” rośnie. Witam Was, kochani, w tym skromn...

Motto:
„A zatem idźmy dalej tą ścieżką rozpaczy i serdecznej zadumy nad głupotą; ścieżką, którą jedni zwą kronikarstwem, a inni borykaniem się z puszczeniem pawia na widok bezczelnej głupoty ludzkiej. Należy przecie zachować potomnym te paroksyzmy szaleństwa: wszak ich będą – co daj Boże – już tylko bawić. Ruszajmy zatem szlakiem wytyczonym przez Taurusa – choćby wobec ostatnich wypadków nie wiem jak się nie chciało… Zważywszy na obecny rozwój muzyki, sztuki, czy filozofii, i ekstrapolując te cuda na przyszłość – potomni mogą potrzebować rozrywki. Przyszłość wzywa!”

16.11.2020

„Kiedy w styczniu na zlecenie "Rzeczpospolitej" IBRiS badał poziom ufności do poszczególnych instytucji, okaz...

Nad smętnym kartofliskiem snuje się siwy dym ogniska. Byłobyż to cygańskie obozowisko? Ach gdzież tam, skoro prawdziwych Cyganów już nie ma! Ten wesolutki śpiew kastrata o majteczkach w kropeczki, te chryzantemy złociste w półlitrówce po czystej i ten odwieczny zew najlepszego samca we wsi w stronę najlepiej obdarzonych przez pulę genetyczną samic to nic innego, jak nowe bożyszcze chińskich tłumów – pan Świerzyński. Wzrok jak stal, sznyt jak handlarz Mirek, głos, jak po operacji rodzinnych klejnotów.
Ha, i nie dość, że pięknie śpiewa, to jeszcze równie mądry!
W związku z tym, że otaczamy takiego wykonawcę KULTEM, o którym chyba każdy słyszał – tym większy to dla nas zaszczyt, że nad p&o...

A zatem idźmy dalej tą ścieżką rozpaczy i serdecznej zadumy nad głupotą; ścieżką, którą jedni zwą kronikarstwem, a inni borykaniem się z puszczeniem pawia na widok bezczelnej głupoty ludzkiej. Należy przecie zachować potomnym te paroksyzmy szaleństwa: wszak ich będą – co daj Boże – już tylko bawić. Ruszajmy zatem szlakiem wytyczonym przez Taurusa – choćby wobec ostatnich wypadków nie wiem jak się nie chciało… Zważywszy na obecny rozwój muzyki, sztuki, czy filozofii, i ekstrapolując te cuda na przyszłość – potomni mogą potrzebować rozrywki. Przyszłość wzywa!
 
01.11.2020
 
Zamknięte cmentarze.
Że zacytuję mistrza Koterskiego słowami jego Adasia: „Dżizus, kurwa, ja pierdolę…”
Po prostu crè...

Dziś program – o zaskoczenie słodkie! – „Narodowy”. Nie wiem, czy Państwo zauważyli, ale wszystko, co zacne, prawe i sprawiedliwe, jest zarazem „narodowe”. Zatem smacznej  narodowej kwarantanny i szpitala na Stadionie. Narodowym.
Któż mógłby zaśpiewać tak podniosły program? Któż godzien jest, ach któż?
Przedstawiamy niepokorny chór pisowskich polityków: cali na biało! Maestro Yaro d’Anatra, battuto!
 

Zwyczajny poseł tak ma w zwyczaju,
Że – gdy anarchia i zamęt spory –
Żeby nie było za nudno w kraju
Dorzuca gówna w wentylatory.

W kraju na fest się zagotowało.
Wszyscy tytłamy się w nienawiści;
Wyszły posłanki PiS-u na biało,
Aby pokazać – jak pi...

A zatem (ku mentalnemu bólowi zwojów mózgowych) staram się nadal śledzić bieżące wypadki, jako to Taurus wytyczył. Misja to nie tyle niebezpieczna, co zobojętniająca, odrętwiająca i odbierająca ochotę do życia.
Przejawy życia społecznego w Polsce potrafią zadeklarowanego optymistę (czyli mnie, hłe, hłe) wprowadzić w chorobę afektywną dwubiegunową, aczkolwiek ze sporą przewagą stanów depresyjnych. Ale cóż robić: noblesse oblige!
Można by, co prawda, traktować obecną sytuację jako jakiś zły sen wariata, który w nieprzewidzianym paroksyzmie szaleństwa skręcił nas na lat kilka. Jako optymista zalecam. Jako człowiek – cierpię przez ten nagły, a niespodziewany zalew głupoty – jako...

Witamy, ach jakże serdecznie witamy w odcinku „opozycyjnym”! Wiecie Państwo, jak to jest – dziś rządzimy, jutro opozycja, he, he.
Opozycja bez głowy to taka, która nie tylko traci stołki,  ale i głowy.
Z drugiej strony istnieje też coś takiego, jak „koncesjonowana opozycja”, a, zważywszy na nieco obecnie skomplikowane nocne Polaków rozmowy, cholera wie, jaki wariant dziś w Polsce obowiązuje.
Chcąc się jednakowoż zabezpieczyć na wszystkich frontach, pozwalamy ZNOWU zaśpiewać kolejny odcinek naszego wodewilu reprezentacyjnej orkiestrze pieśni i tańca OMON-u z Białorusi.
(Ki czort, nie chcą wracać? Mówili, że mechanicy i traktory mogą naprawiać. Ale nie z nami te numery, Brunner! Śpiewać! ...